Antonio Gramsci

Życiorys Antonio Gramsciego

Antonio Gramsci był włoskim historykiem, politykiem, dziennikarzem, a także filozofem i teoretykiem komunistycznym. Urodził się 23 stycznia 1891 roku w Ales w Sardynii, wychowywał się w biednej, wielodzietnej rodzinie. Jego ojciec został wcześnie uwięziony, a na skutek obrażeń z wieku dziecięcego był fizycznie niedorozwinięty oraz garbaty. Po ukończeniu szkoły średniej w Cagliari rozpoczął studia w 1911 roku na uniwersytecie w Turynie, które przerwał w 1915 roku.

W roku 1916 rozpoczął pracę jako dziennikarz w „II Grido cel Popolo” – organie prasowym partii socjalistycznej, przez dwa lata był również redaktorem naczelnym. Przyczynił się do powstania i opracowania pism, takich jak „L’Ordine Nuovo” (1919) czy „Pisma młodzieńcze” (1958). W 1921 kroku został jednym z założycieli Włoskiej Partii Komunistycznej, w 1922 roku był posłem do parlamentu oraz działaczem partyjnym. W 1926 został przywódcą Komitetu Centralnego WPK, jednak w tym samym roku został aresztowany przez reżim faszystowski, który skazał go w 1928 roku na dwadzieścia lat więzienia. Spędził w zamknięciu jedenaście lat, został zwolniony w 1937 roku na podstawie amnestii i zmarł zaraz po uwolnieniu.

Pisma Gramasciego cechowały się szczególną żywotnością i wnikliwą analizą sytuacji politycznej we Włoszech. Zawierają również w sobie wiele refleksji dotyczących proceduralnych prawidłowości i ich uwarunkowań. Były stawiane w zwięzłej formie, które czekały na dalsze rozwinięcie. Zwracał uwagę na problemy ekonomiczno-społeczne pomiędzy północną a południową częścią Włoch, próbował również wyjaśniać procesy historyczne uwarunkowanych politycznie. Dowodził współzależność elementów kulturowych i ekonomicznych, często pisał również teksty, które miały na celu praktyce edukacyjno-popularyzatorskiej poza obszarem politycznym.

Działacze marksistowscy