Brak przesłanych cytatów.
Brak przesłanych pytań.
W latach 1951-54 uczyłam się w Liceum Og. w Białymstoku. Wiedzę przyswajało się raz lepiej ,a raz gorzej. I to ,,lepiej" prześladuje mnie do dzisiaj, a to za sprawą A. Puszkina i jego wierszy. Wymagano uczenia się języka rosyjskiego.To były ,,koszmary". Ale gdy w programie pojawiły się wiersze Aleksandra.......to jakby wrota otworzyły się do innego świata. Nauczycielka musiała lubić poezję Puszkina, bo dodatkowo czytała i tłumaczyła nam masę wierszy poza programem. To były ,,uczty duchowe". Oczywiście trzeba było kilka wierszy nauczyć się na pamięć. Do dzisiaj pamiętam fragmenty np. ,Buria mgłoju niebo krojet", ,,ptica lietajet" albo,,skarzika diadia" i żeby ukrócić ,,prześladowanie" wypożyczyłam w Wojewódzkiej Bibliotece Publicznej w Olsztynie ,,Izbrannoje"-tj. zbiór wierszy i poematów Aleksandra Puszkina w j. rosyjskim.
Danuta Krasucka
Zobacz komentarze
Na jego rozwój miały wpływ postaci dwóch przodków: jego stryja Wasilija Lwowicza Puszkina (1770-1830) i pradziadka, czarnoskórego Abisyńczyka Ibrahima Hannibala, który trafił do Rosji jako niewolnik, ale dzięki mądrości i odwadze stał się ulubieńcem cara Piotra I i otrzymał szlachectwo.
Zainspirowany Ustępem III części Dziadów Adama Mickiewicza, napisał w 1833 poemat Jeździec miedziany, wyrażający jego refleksje historiozoficzne.
Pradziadkiem Puszkina był Abisyńczyk, Ibrahim Hannibal, czarnoskóry niewolnik, który stał się ulubieńcem cara Piotra I i zdobył tytuł szlachecki.